| Przypisy |
- Życiorys Jana Saciuka napisany w Oleśnicy 21.9.1049 r. (pisownia oryginalna, skan w załącznikach):
Urodziłem się pod zaborem Carskiej Rosji, w Niemirowie nad Bugiem, Woj. Białystok, dnia 27 I 1902 jako 3-cie z kolei dziecko drobnego rolnika-chłopa. Rodzeństwa było 4-ro to jest ja i 3 siostry.
Po skończeniu rosyjskiej szkoły powszechnej w miejscowości Krynki, ukończyłem również rosyjską szkołę średnią (nazw. ros.) w Mielniku nad Bugiem. Do wojska polskiego zostałem wcielony w miesiącu grudniu 1923 roku z przydziałem do służby zdrowia – Szpital Okręgowy 10 IX w Brześciu nad Bugiem, gdzie jako szeregowiec ze specjalnością sanitariusz pielęgniarz przesłużyłem do miesiąca marca 1925. Po zwolnieniu się z wojska udzielałem się w pracy społecznej i samorządowej. Byłem prezesem l lewicowej organizacji młodzieżowej Wici (?) prezesem ochotniczej straży pożarnej, a także zajmowałem szereg stanowisk z wyboru kolegium samorządowego – jako członek rady gminnej, powiatowej, członek Wydziału Powiatowego, członek Rady Nadzorczej Kasy Komunalnej i viceprzewodniczący tejże rady. W roku 1929-tym zostałem wybrany na wójta gminy i byłem nim do roku 1932-go. Jako czynny członek Stronnictwa Ludowego nie mogłem dłużej (…) gdyż ze względu na moje przekonania polityczne nie odpowiadałem ówczesnemu Rządowi.
Ożeniłem się w roku 1931-go z nauczycielką Szkoły Powszechnej i wyniku naszego pożycia małżeńskiego mamy 4-ro dzieci w wieku od lat 15-stu do lat 5-ciu. Od miesiąca lipca 1938-go do dnia 1 IX 39 (wybuchu wojny światowej) byłem sekretarzem Powiatowego Związku Zawodowego Drobnych Rolników. W czasie władzy Radzieckiej w wojew. Białostockim od miesiąca marca 1940 do miesiąca czerwca 1941-go w miejscowości Popławy pracowałem jako kierownik Spółdzielni (…).
Za okupacji niemieckiej (…) moja małżonka nie (…) urzędzie. Przeżywaliśmy skrajną nędzę materialną. Na utrzymanie mej rodziny (nieczytelne) do pracy zarobkowej do gospodarstwa (…) opał z lasu. Od uderzenia się gałęzią straciłem widoczność prawego oka – dostałem katarakty, którą już po wyzwoleniu, w roku 1947 w Szpitalu Oo Bonifratrów we Wrocławiu operacyjnie usunięto i udało się mnie odzyskać minimum wzroku na to oko.
Po wkroczeniu Armii Radzieckiej w 1944-tym i wyzwoleniu wschodnich terenów Polski, zaangażowałem się do pracy w Zarządzie Gminnym Brańsk, Wojew. Białostockie i prowadziłem tam dział (dozór?) aprowizacyjny. Wobec całkowitego zniszczenia materialnrialnego doznanego podczas okupacji (budynki moje w rodzinnej miejscowości zostały specjalnie przez Niemców spalone), w miesiącu sierpniu 1945 r. przybyłem wraz z moją rodziną na Ziemie Odzyskane. Tu od 22 VIII 45 r. pracowałem aż do dnia 31 V 449 r w Starostwie Powiatowym Oleśnicy w w referacie Administracyjno-Prawniczym, zaś od 1 VI b.r. pracuję w Rejonowym Kierownictwie Robót Wodno-Melioracyjnych w Oleśnicy. Zamieszkuję w podmiejskiej wsi Ligota Wielka, gdzie żona moja pracuje w swym zawodzie nauczycielki.
Oleśnica, dnia 21. XI 49 r.
|